
Gotycki kościół parafialny św. Jadwigi, pierwotnie powstał w XIV wieku, a wzmianki o nim pochodzą z 1399 roku.
Po 1540 roku, został znacznie przebudowany na renesansowy. W latach 1601 – 1616 przebudowano wieżę i część wnętrza. Przed 1875 rokiem niejaki Kahl wzniósł neogotycką nadbudówkę, zakończoną iglicowym hełmem. Na wieży znajduje się dzwon z 1794 roku.
Kościół parafialny św. Jadwigi w Miłkowie jest symetryczną budowlą orientowaną z prostokątną nawą i nie wydzielonym, wielobocznie zakończonym prezbiterium. Wieża zachowała oszkarpowanie dolnych kondygnacji i gotyckie, ostrołukowe okna. Pozostałe okna są zamknięte półkoliście. Dach jest dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy. Od północy znajduje się dostawiona zakrystia z pulpitowym dachem. Obok jest barokowy portal z 1721 roku. Na murze zewnętrznym znajduje się zespół bogato zdobionych 7 kamiennych płyt nagrobnych z XVIII wieku, upamiętniających rody laborantów.
Wewnątrz znajduje się dość bogaty wystrój. Najcenniejszym elementem jest gotycka, drewniana polichromia figury Matki Boskiej Bolesnej z 1440 roku i rzadka na Śląsku figura Chrystusa Frasobliwego w ludowym stylu z przełomu XVI – XVII wieku. Ponadto barokowe, drewniane polichromie i złocone ołtarze z XVIII wieku. Figury świętych i kartusze herbowe, chrzcielnica, obrazy olejne te wszystkie przedmioty powstały w XVII wieku.
Kościół otacza cmentarz zamknięty murem i kutymi sztachetami z połowy XVI wieku. Tuż obok wejścia znajduje się kamienny pręgierz z połowy XVI wieku. Jest to kwadratowy słup o wysokości 116 cm, ze ściętymi narożami. W murze cmentarnym odnajdziemy trzy krzyże pokutne, są one największym zgrupowaniem w Kotlinie Jeleniogórskiej.
DkM Studio Dariusz Mofina
Kościół parafialny św. Jadwigi w Miłkowie
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Obecny kościół Świętej Jadwigi w Miłkowie pochodzi z 1289 r. i do naszego okresu zachowały się część murów z dnia jego budowy. Zachowała się część murów tylko dlatego że ten kościół był kilkakrotnie przebudowany. Co najważniejsze jest to Polski kościół, to znaczy został on zbudowany przez Śląskich Polskich katolików, a jak ktoś był uważny na lekcjach historii to wie że w tym okresie była tutaj Polska.
W 1289 roku polskie wpływy na Śląsku były już iluzoryczne. W pierwszej połowie XIII wieku rozpoczyna się akcja kolonizacyjna na śląskich ziemiach. Na dotychczas niezagospodarowane tereny książę Henryk Brodaty sprowadza osadników z zachodu, głównie z terenów Niemiec. Lokowane są pierwsze miasta (na prawie magdeburskim) Złotoryja (1211 rok), Lwówek Śląski (1217 rok) i Środa Śląska (1235 rok). W drugiej połowie XIII wieku następuje również wzrost znaczenia Królestwa Czech pod rządami króla Przemysła II Otokara. Piastowie Śląscy powoli dostają się w orbitę czeskich wpływów. Książęta śląscy biorą udział w uroczystościach koronacyjnych w Pradze, a król czeski występuje jako rozjemca w śląskich sporach. W 1289 roku książę bytomski Kazimierz II złożył hołd lenny przyszłemu królowi czeskiemu Wacławowi II. Był to pierwszy hołd złożony władcy Czech przez księcia śląskiego. Zapowiedział on nowy etap w historii Śląska i drogę, jaką już wkrótce mieli obrać pozostali z Piastów Ślaskich. W 1300 roku na króla Polski koronował się król czeski Wacław II, który już wcześniej wmieszał się w sprawy rozbitego państwa polskiego. Wcześniej Wacław II opanował Małopolskę i zhołdował sobie dodatkowo księstwa śląskie: opolskie, raciborskie i cieszyńskie. Ostatni suwerenny Piast Śląski, Bolko II Mały bardziej czuł się Ślązakiem niż Polakiem. Oczywiście propaganda czasów PRL bardzo usilnie poszukiwała związków Dolnego Ślaska z Polską i powrotu ziem zachodnich do macierzy. Ale w 1289 roku te związki Śląska z Polską ledwie się tliły. A mało który śląski książę umiał mówić po polsku.