Kościół Wang - Najsłynniejsza atrakcja Karpacza

Kościół Wang został zbudowany na przełomie XII i XIIIw. w południowej Norwegii, w miejscowości Vang, położonej nad jeziorem Vang. Stąd wywodzi się jego nazwa.

Jezioro Wang (norw. Vangsmjösi), położone na wysokości 466 m n.p.m., otoczone jest wysokimi górami. W XIX w. kościółek Wang okazał się za mały i wymagał kosztownej naprawy. Postanowiono go sprzedać. Pieniądze były potrzebne do spłaty pożyczki zaciągniętej na budowę nowej świątyni. Nietypową transakcją zainteresował się król Prus Fryderyk Wilhelm IV.

Za niezbyt wygórowaną dla królewskiego skarbca kwotę 427 Marek świątynia została sprzedana. Obiekt rozebrano na części i w 1841 r. przewieziono w skrzyniach statkiem do Szczecina, a następnie do Muzeum Królewskiego w Berlinie. Zainteresowała się nim wówczas hrabina Friederike Karoline von Reden, która oczarowana historią kościółka zaczęła usilnie zabiegać aby trafił on w Karkonosze. Ponieważ była dość bliską przyjaciółką króla, ten uległ jej namowom i wkrótce skrzynie z nietypowym ładunkiem trafiły do Karpacza.

Miejsce pod budowę kościoła dla tutejszej społeczności ewangelickiej ofiarował Christian Leopold von Schaffgotsch z Cieplic. 2 sierpnia 1842 r. król Fryderyk Wilhelm IV osobiście dokonał położenia kamienia węgielnego. Budowa nie odbywała się bez trudności. Kierujący budową pisał w kwietniu 1844 roku, że z Norwegii przewieziono tylko jedną piętnastą jego fragmentów. Brakujące części dorabiano w trakcie budowy na podstawie rysunków.

Dwa lata później, 28 lipca 1844 r., nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie kościoła przy udziale króla i jego małżonki, księcia holenderskiego Fryderyka i wielu innych znanych osobistości.

Kościół Wang został wzniesiony na wzór najlepszych przykładów skandynawskiego drewnianego budownictwa sakralnego i stanowi bezcenne dzieło dawnej sztuki nordyckiej. Świątynia wykonana jest z sosny norweskiej, która, nasycona żywicą, wykazuje niezwykłą trwałość. To konstrukcja słupowo - szkieletowa. Podstawą konstrukcji ściany jest rama utworzona ze słupów ustawionych pionowo oraz łączących je belek, dolnej i górnej. Rama stoi na kamiennym fundamencie. Pionowe wypełnienie deskowe, umieszczone w ramie, połączone jest techniką wpustów i piór, bez użycia gwoździ. Gwarantowało to szczelność ścian w przypadku, gdy deski kurczyły się lub rozciągały pod wpływem zmian klimatycznych.

Odrzwia zewnętrzne, przez które wchodzi się do kościółka, zwracają uwagę swymi półkolumnami, ozdobionymi plątaniną wężów i roślin. Na kapitelach stoją stylizowane lwy, występujące w symbolicznej roli stworów strzegących bram.

W górnych narożnikach XII wiecznych portali umieszczono uskrzydlone smoki, rozrywające poziomo położoną ósemkę. Scena ta może symbolizować odwieczną i nieskończoną walkę dobra ze złem. Na półkolumienkach, będących ozdobną ramą drzwi, wyrzeźbiono twarze Wikingów – wojowników o wysuniętych rozdwojonych językach, symbolizujących przekazywanie wiedzy i mądrości następnym pokoleniom. Na portalu północnym znajduje się pismo runiczne. Runy były to znaki pisma zgłoskowego, używane w początkach naszej ery przez ludy Europy północnej i północno – zachodniej.

Kolumny stojące przed ołtarzem, przedstawiają zwycięstwo Dawida nad Goliatem oraz proroka Daniela w jaskini lwów. Chrzcielnica  wykonana ok. 1740 r. pochodzi z rozebranego kościoła w Dziećmorowicach koło Wałbrzycha.Ambona powstała z drewna przywiezionego z Norwegii. Świątynia otoczona jest krużgankiem, który służył jako izolacja przed zimnem, był miejscem pokuty. Tam też – dawniej – zostawiano broń.

Szczyty dachowe zdobią sterczyny – wypusty w kształcie otwartych smoczych paszcz, co upodabnia je do charakterystycznych dekoracji łodzi Wikingów. Wieża, zbudowana ze śląskiego granitu, chroni kościółek przed ostrymi podmuchami wiatru, wiejącego od strony Śnieżki.

Na przykościelnym cmentarzu pochowani zostali zarówno wierni z miejscowej parafii (np. Henryk Tomaszewski) oraz ich duszpasterze, jak również osoby, które zginęły w górach (np. Julianne Caroline Korber – właścicielka Riesenbaude, zmarła 22 listopada 1884 i pochowana 6 dni później). 29 kwietnia 2014 roku na cmentarzu przy świątyni Wang został pochowany Tadeusz Różewicz.

Kościół Wang - Najsłynniejsza atrakcja Karpacza