
Poewangelicki kościół pod wezwaniem św. Jana Nepomucena w Leszczyńcu jest przykładem salowego obiektu sakralnego.
Kościół salowy charakteryzuje się brakiem prezbiterium. Cała sala o tej samej wysokości i szerokości jest przekryta wspólnym stropem lub sklepieniem. Kościoły salowe były charakterystyczne dla czasów średniowiecza. W okresie baroku w ten sposób budowano raczej już tylko małe kościółki.
Kościół wznieśli ewangelicy w latach 1751-1754, na przeciwko mniejszego lecz dużo starszego kościoła katolickiego. Jest posadowiony na planie prostokąta. Na osi korpusu budowli wzniesiono kwadratową wieżę zewnętrzną, którą wieńczy hełm z charakterystycznym prześwitem. Świątynia jest nakryta tzw. dachem mansardowym, składających się z dwóch połaci; górnej o mniejszym kącie nachylenia i dolnej bardziej stromej. W dachu znajdują się lukarny.
Elementem dekoracyjnym są dzielące elewację lizeny. We wnętrzu drewniane empory, wsparte na kolumnach. Chrzcielnica drewniana i kamienna, prospekt organowy 25 – głosowy , prawdopodobnie z połowy XVIII. Również z XVIII wieku pochodzi drewniany, polichromowany ołtarz główny, sprowadzony ze spalonego kościoła w Uniemyślu.
Kościół św. Jana Nepomucena w Leszczyńcu. Przykład salowej świątyni.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie