Piece wapienne w Płoszczynce - Spacer wokół Góry Wapiennej

Na Górze Wapiennej znajdują się ruiny wapienników z XVIII i XIX wieku, które służyły do wypalania wapieni wydobywanych w pobliskich kamieniołomach. Pierwszy piec powstał w latach 1779-1780, drugi w 1843 roku.

Płoszczynka powstała w XVIII wieku jako kolonia Płoszczyny. Początkowo była tu tylko karczma przy drodze, która cieszyła się sporą popularnością i nosiła oryginalną nazwę Buschkretscham. W pobliżu karczmy z czasem wyrosła osada, która w 1786 roku liczyła już 13 domów. W 1825 roku podawano, że Płoszczynka jest znana z sadownictwa i handlu owocami, głównie wiśniami i jabłkami. Była tu także szkoła ewangelicka, obsługiwana przez nauczyciela z Czernicy. Pomimo że Płoszczynka była kolonią Płoszczyny, była bardziej znana turystom. Wynikało to z faktu istnienia na przełęczy gospody, która pełniła także rolę schroniska.

Na Górze Wapiennej znajdują się ruiny wapienników z XVIII i XIX wieku, które służyły do wypalania wapieni wydobywanych w pobliskich kamieniołomach. Pierwszy piec powstał w latach 1779-1780, drugi w 1843 roku. Początkowo wypalano wapno drewnem, następnie przebudowano piece tak, aby do wypalania używać węgla kamiennego. Po przeciwległej stronie znajdują się fundamenty zabudowań mieszkalnych użytkowanych prawdopodobnie przez pracowników wapienników. Pozostałością po mieszkańcach są również zdziczałe obecnie drzewa owocowe oraz dwa kasztanowce. Pozyskiwany surowiec – wapno palone, był następnie stosowany w przemyśle szklarskim, ceramicznym, metalurgii i przede wszystkim do wyrobu zaprawy murarskiej. Wapno znajduje także zastosowanie w przemyśle papierniczym oraz chemicznym do produkcji karbidu, sody i nawozów mineralnych

Piece miały pojemność około 200 m3. Sam proces wypalania skał wapiennych, nie był skomplikowany. Robotnicy wsypywali do pieca od góry na przemian warstwowo kamień wapienny oraz tzw. paliwo czyli drzewo, węgiel lub torf. Wsad osuwając się w dół pieca był podgrzewany spalinami ze strefy wypału. Wapienniki rozgrzewano do temperatury 900-1200 °C , bowiem tylko w takiej temperaturze kamień wapienny ulegał rozkładowi. Trwający 20 dni cykl wypalania obejmował załadowanie pieca, suszenie, wypalanie i rozładowanie. Wydajność pieca była uzależniona od wielkości.

Piece wapienne w Płoszczynce - Spacer wokół Góry Wapiennej