
Wzgórze Kościuszki znajduje się w południowej części miasta, pomiędzy ul. Sudecką na północnym wschodzie a ulicą Mickiewicza na południowym zachodzie. Po stronie południowej sąsiaduje z Cmentarzem Komunalnym.
Poniżej Panorama 360. Można oddalać, przybliżać i obracać się dookoła, w górę i w dół. Miłego oglądania ( niektóre panoramy potrzebują kilku sekund aby się prawidłowo wgrać)
Wzgórze Kościuszki zbudowane jest z młodopaleozoicznych granitów porfirowatych, tworząc w kilku miejscach niewielkie skałki. Znaczna większość terenu porośnięte jest lasem mieszanym o charakterze parkowym. Całe wzgórze oplecione jest siatką ścieżek spacerowych i wznosi się na wysokości 397 m n.p.m.
Pierwotnie Wzgórze Kościuszki, było znane mieszkańcom miasta jako miejsce, na którym znajdowała się szubienica, którą rozebrano w 1778 roku. Wówczas niejaki gen Favrast postanowił postawić na wierzchołku bastion z nadszańcem, zwanym kawalerem, od którego szczyt wziął nazwę. Już wcześniej teren Wzgórza Kościuszki służył mieszkańcom jako miejsce wypoczynku i rekreacji. Powstanie parku zawdzięcza się burmistrzowi miasta Johannowi Christophowi Schönau, który w 1772 roku rozpoczął uprawę winorośli i drzew morwowych na południowym zboczu wzgórza. Niestety uprawa nie doszła do skutku, co nie zniechęciło burmistrza do realizacji swoich planów zagospodarowania terenu. Od roku 1779 rozpoczęto wytyczanie ścieżek, nasadzanie drzew i krzewów, ustawianie ławek, wyeksponowanie skałek, urządzanie punktów widokowych i zbudowanie altanki. W 1784 roku powstała resursa i restauracja, a po 1794 roku na głównych alejach ułożono kamienne schody prowadzące na szczyt. Na północnym zboczu, burmistrz w podzięce swojej żonie Friederike za ogromne zaangażowanie w budowie parku, postawił pomnik w kształcie piramidy. Mieszkańcy w podzięce samemu burmistrzowi postanowili po jego śmierci, również jemu podziękować i ufundowali obok piramidy pomnik w postaci niskiej kolumny, która obecnie znajduje się na terenie Muzeum Karkonoskiego. Główne prace polegające na urządzaniu parku zakończyły się w 1786 roku. Na wierzchołku zamiast wieży widokowej, postanowiono zbudować altanę. Dzisiaj po niej została jedynie podmurówka. Popularność miejsca spowodowało, że zaczęły na zboczach parku powstawać restauracje. Jedną z nich i dobrze dzisiaj zachowaną jest obecna siedziba LOK-u, umiejscowiona nad głównym wejściem do podziemi.
03 lipca 1902 roku na zlecenie RGV, pod niższym południowym wierzchołkiem zbudowano największą atrakcję – przekrój geologiczny Sudetów zachodnich. Przekrój ma 20 m długości i 1,5 metra wysokości. Jego projektantem był geolog, profesor Georg Gürich z Wrocławia. Obok znalazł się plac zabaw, a poniżej zbudowano sadzawkę zasilaną sztucznym strumykiem. Na początku XX wieku na Wzgórzu Kościuszki znajdowały się dwie restauracje, wieża ciśnień dla wodociągu miejskiego, oba pomniki, miejski plac do ćwiczeń gimnastycznych i przekrój geologiczny. Podczas II wojny światowej, poczynając od 1942 roku, w zboczach wzgórza wykuto kilka kilometrów korytarzy i komór, które miały służyć mieszkańcom jako schron przeciwlotniczy. Obecnie podziemia stanowią atrakcję turystyczną Time Gates.
Po wojnie założenie parkowe nadal było popularnym miejscem spacerów i spędzania wolnego czasu, lecz nie doczekało się poważniejszego remontu. Dopiero w 2012 roku przeprowadzona remont ścieżek i zbudowano nowy plac zabaw. Wyremontowano oświetlenie, teren sadzawki i postawiono nowe ławki. Podczas prac remontowych odkryto pozostałości szubienicy.
Dzisiaj jest to jedno z najpopularniejszych miejsc do wypoczynku w Jeleniej Górze.
DkM Studio Dariusz Mofina
Wzgórze Kościuszki w Jeleniej Górze
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie