
Położone w regionie Podkrkonoší, Hořice to miasto o bogatej historii sięgającej XII wieku. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1143 roku, kiedy to została wymieniona w dokumencie fundacyjnym klasztoru Strahovskiego. Początkowo osada znajdowała się na wzgórzu Gothard, ale w XIII wieku została przeniesiona w bardziej strategiczne miejsce u podnóża wzgórza. W 1365 roku Hořice uzyskały status miasta targowego
Centralnym punktem Hořic jest náměstí Jiřího z Poděbrad – rynek otoczony zabytkowymi kamienicami. W jego centrum znajduje się barokowa kolumna maryjna z 1824 roku, dzieło rzeźbiarza Josefa Richtera. Na rynku dominuje również ratusz, który pełni funkcję administracyjną miasta. Choć dokładna data jego powstania nie jest znana, budynek wpisuje się w historyczny charakter placu i stanowi ważny element architektoniczny Hořic.
Centrum Hořic otacza przytulny park miejski – Smetanovy Sady, nazwany na cześć Bedřicha Smetany, ojca czeskiej muzyki narodowej. To nie tylko miejsce odpoczynku i spacerów, ale również przestrzeń pełna rzeźb, pomników i zadbanej zieleni. Park emanuje spokojem, ale też przypomina o kulturalnych i patriotycznych tradycjach Czechów. Jest tu coś więcej niż tylko zieleń – to przestrzeń, która celebruje tożsamość narodową i dumę lokalnej społeczności.
Jednym z najważniejszych punktów Hořic jest wzgórze Gothard, które z daleka rozpoznasz po sylwetce monumentalnego pomnika Jana Žižki – słynnego wodza husyckiego, przedstawionego w bojowej pozie. Ten kamienny gigant, patrzący surowym wzrokiem na okolicę, stanowi hołd dla husyckiego dziedzictwa regionu i walki o wolność wyznania. Pomnik, choć monumentalny, nie jest jedynym artystycznym akcentem na Gothardzie.
Tuż obok rozciąga się park rzeźb, będący wyjątkową galerią plenerową. Powstał w efekcie długoletnich plenerów rzeźbiarskich, które Hořice organizuje od XIX wieku, przyciągając artystów z całego świata. Z kamieniołomów hořickiego piaskowca powstały dziesiątki prac, które dziś tworzą zaskakujący, nieco surrealistyczny krajobraz. Wędrując ścieżkami, natrafiamy na formy abstrakcyjne, figuralne, symboliczne – wszystko w duchu artystycznej wolności.
Na wzgórzu Gothard znajduje się również monumentalny portal bramy cmentarnej, który przypomina starożytne świątynie i wyraża szacunek dla minionych pokoleń. Jego neorenesansowy charakter i ozdobne elementy sprawiają, że stanowi nie tylko wejście na cmentarz, ale i symboliczne przejście między światem doczesnym a duchowym. To nie tylko architektoniczny detal – to manifestacja hořickiego kultu pamięci.
Na kolejnym wzgórzu – Chlumie – góruje Masarykowa Wieża Niepodległości (Masarykova věž samostatnosti). Ten monumentalny obiekt z lat 20. XX wieku miał być hołdem dla wywalczonej niepodległości Czechosłowacji oraz pierwszego prezydenta – Tomáša Garrigue Masaryka. Zbudowana z miejscowego piaskowca, wieża była zamierzona jako symbol niezłomności i trwania narodu. Choć prace przerwała wojna i komunizm, współcześnie wieża została ukończona i udostępniona zwiedzającym jako wieża widokowa i muzeum. Z jej szczytu rozciąga się panorama, która pozwala zrozumieć, dlaczego to miejsce wybrano na narodowy monument – tu dosłownie i w przenośni widzi się dalej.
U stóp wzgórza Chlum znajduje się jeszcze jeden pomnik, który nie pozwala zapomnieć o husyckiej przeszłości regionu – kamienny lew na kopcu husytów. Choć mniej znany niż jego brat z czeskiego herbu, ten rzeźbiony lew z piaskowca to majestatyczny symbol odwagi, siły i niezłomności. Spoczywa na sztucznym kopcu usypanym ku czci poległych husytów, którzy w XV wieku toczyli boje o wolność religijną. Pomnik, choć niepozorny z daleka, z bliska imponuje detalem i siłą wyrazu.
W 1846 roku Hořice doświadczyły poważnego pożaru, który zniszczył większość drewnianej zabudowy rynku. W odpowiedzi na to nieszczęście, miasto rozpoczęło odbudowę, wykorzystując lokalny piaskowiec, co zapoczątkowało rozwój kamieniarstwa i przemysłu rzeźbiarskiego. W 1882 roku Hořice zostały połączone linią kolejową z Hradcem Králové i Jičínem, co przyczyniło się do dalszego rozwoju gospodarczego miasta.
Hořice są znane z produkcji tradycyjnych Hořických trubiček – słodkich rurek waflowych, które są chronionym oznaczeniem geograficznym w Unii Europejskiej. Miasto jest również gospodarzem międzynarodowych sympozjów rzeźbiarskich, podczas których artyści tworzą dzieła z lokalnego piaskowca, wzbogacając przestrzeń publiczną Hořic.
Poznajcie Horice - Urokliwe miasteczko w podkarkonoskim regionie
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie