Pozostałości cmentarza ewangelickiego w Kleczy

Podobno pamięć umiera wraz z ludźmi. Zrujnowany poniemiecki cmentarz w Kleczy jest miejscem dość skutecznie wymazanym z pamięci współczesnych pokoleń.

Kontynuując nasze wędrówki po zapomnianych poniemieckich cmentarzach w regionie trafiliśmy na pozostałości po cmentarzu ewangelickim w Kleczy. To niewielka wieś położona na skraju Wzgórz Radomickich, pomiędzy wzniesieniem Wietrznika (482 m. n.p.m.), a górą Gniazdo (445 m. n.p.m.) na wysokości 350- 440 m. n.p.m. dawniej zwana Karolewo, Husdorf, Hußdorf, Hossikisdorf, Parvum.

Początki osadnictwa wiążą się po części z eksploatacją złota, które zaczęto tu wydobywać już we wczesnym średniowieczu, po części z powstaniem zamku nad Wleniem. Wzmianka z 1217 roku wymienia Kleczę jako wieś podległą zamkowi.

Stary cmentarz znajduje się w zasadzie nad wioską, tuż przy drodze prowadzącej do sąsiednich Łupków. Nekropolię założono prawdopodobnie w XVIII wieku, jednak o pochowanych tu osobach niewiele można powiedzieć. Cmentarz przypomina bowiem bardziej zagajnik z tak gęstym dywanem z barwinka, że grzęzną w nim buty.

To chyba jedna z najbardziej zniszczonych nekropolii ewangelickich w regionie. W zasadzie zachowały się ślady ledwie kilkunastu nagrobków. I choć można było zakładać, że to miejsce kompletnie zapomniane przez ludzi, to jednak stało tu kilka zniczy. Prawdopodobnie pamiątka po jakiejś spontanicznej akcji.

Jedyną czytelną inskrypcję znaleźliśmy na przewróconej płycie nagrobnej Elise Bachmann urodzonej w 1874 roku a zmarłej w 1933.

Pozostałe inskrypcje są wytarte przez czas lub wydrapane ludzką ręką. Większość ocalałych jakimś cudem, pozostałości nagrobków, stara się przykryć wszechobecny barwinek.

Pozostałości cmentarza ewangelickiego w Kleczy