Ruiny pałacu w Uboczu - Westchnienie historii

Ze wspaniałej niegdyś rezydencji do dziś przetrwały jedynie ruiny. Mimo wszystko da się tu jeszcze odczuć klimat dawnych już czasów.

Pałac został zbudowany około 1852 roku z cegły i kamienia, na wzór modnego wówczas angielskiego neogotyku. Dwukondygnacyjną budowlę ozdabiały dwie wieloboczne wieże. Jego właścicielem był  Carl Leopold Ferdinand von Sanden, królewski nadporucznik, starszy stanowy i zastępca przewodniczącego dystryktu, wywodzący się ze starego, pruskiego rodu szlacheckiego.

Budowla była rzeczywiście imponująca. Składał się z pięciu modułów: środkowego (wyższego), dwóch niższych skrzydeł (wschodniego i zachodniego) i dwóch wież – dużej widokowej i niskiej służebnej. Na podstawie grafik, pocztówek i zdjęć, doliczyć się przeszło stu okien i sześciu drzwi wejściowych.

Wieża jako element określający charakter budowli jest typowym elementem romanizmu północnego. Była ona symbolem nie tylko duchowej, ale i świeckiej, politycznej potęgi. Wieża wschodnia pałacu w Uboczu u podstawy była owalna, dopiero od wysokości drugiego piętra wieloboczna. W sumie posiadała cztery kondygnacje, zwieńczone tarasem widokowym oraz masztem, na którym powiewał pruski sztandar.

Bryła budynku dwu i trzy kondygnacyjna (w partiach ryzalitów), zróżnicowana bryła zwieńczona kremelażem. Do dziś zachowały się późnogotyckie obramowania okien w partiach przyziemia. Pałac był zaopatrywany w wodę z pobliskiego źródła, z którego pompy tłoczące podawały ją do zespołu parkowego i zabudowań folwarcznych. Po przebudowie w 1910 roku na parterze znajdował się ogromny salon oraz pomieszczenia z łazienkami i prysznicami - prawdziwy symbol luksusu i wodolecznictwa tamtych czasów.

Przed drugą wojną światową rezydencja kilkukrotnie zmieniała właścicieli. Wśród nich znalazł się jeden z najbardziej majętnych drezdeńskich bankierów Robert Thode oraz wojskowi porucznik rezerwy Ulrich von Loesch i pułkownik artylerii Fritz Schade. W 1932 roku w pałacu wybuchł pożar ale źródła przemilczają zakres zniszczeń. Od 1940 roku służył jako ośrodek wypoczynkowy dla zakonnic.

W 1945 roku został zajęty na potrzeby wojska. Ulokował się tu oddział 7. Łużyckiej dywizji LWP. W 1949 pałac znacjonalizowano. Jego dalsze losy są bardzo krótkie bowiem już w 1959 roku został doprowadzony do ruiny.

Ruiny pałacu w Uboczu - Westchnienie historii