Trzcińsko – malownicza wieś na Bobrem

Według niepotwierdzonych przekazów, które utrzymywały się w miejscowej tradycji, na Tunelowej Górze miał istnieć jakiś zamek, po którym niestety nie zachowały się żadne ślady.

Poniżej Panorama 360. Można oddalać, przybliżać i obracać się dookoła, w górę i w dół. Miłego oglądania ( niektóre panoramy potrzebują kilku sekund aby się prawidłowo wgrać)

Trzcińsko zaliczane jest do dość starych wsi. Jego powstanie datowane jest na koniec XIV i początek XV wieku. Wieś była własnością rycerską, ściśle związaną z zamkiem Bolczów. Po upadku twierdzy wieś przechodziła burzliwe koleje losu, często też zmieniali się właściciele. Na początku XVIII wieku wieś należała do rodu von Porwitzów, ale już pod koniec wieku przeszła w ręce hrabiego Kasimira Friedricha von Schmettau. W roku 1765 wartość jego majątku szacowano na 18.301 talarów. Wówczas w Trzcińsku mieszkało: 7 kmieci, 35 zagrodników i 24 chałupników, w tym 15 rzemieślników. Kilka lat później we wsi istniała już szkoła, kościół, 3 folwarki.

W 1800 roku Trzcińsko weszło w obręb dóbr hrabiego von Stolberg-Wernigerode z Janowic Wielkich, który postanowił utworzyć tutaj majorat dla syna. Wieś z czasem coraz bardziej się rozwijała. W 1825 roku Trzcińsko posiadało 110 domów, w tym dwór, kościół ewangelicki, który powstał w 1799 roku, szkoła ewangelicka, 3 folwarki, olejarnia i 2 młyny wodne. W połowie XIX wieku Trzcińsko stało się znaczącym ośrodkiem wydobycia torfu z Trzcińskich Mokradeł. Zajmował się tym dwór i 6 chłopów, którzy zatrudniali łącznie 96 robotników. Rocznie wydobywano 1.850.000 kostek torfu o wartości 1.850 talarów. Wraz z rozwojem wydobycia i zapotrzebowania na pracowników, znacząco rozwinęła się gastronomia. Powstały wówczas 4 oberże, 5 gospód i kilka szynków w tym karczma sądowa. Duży wpływ na rozwój wsi miała również coraz bardziej popularna turystyka, która korzystając z atrakcyjnego położenia wsi, nieuchronnie zadomowiła się na jej terenie. W pierwszej połowie XIX wieku w Trzcińsku osiedlił się Karl Baedeker, znany wydawca przewodników, który w dawnym folwarku wzniósł okazały pałacyk.

Znaczący wpływ na rozwój turystyki było przeprowadzenie po roku 1867 linii kolejowej, przebijając się pod Górą Tunelową i postawieniem przystanku kolejowego. Trzcińsko stało się doskonałym miejscem wypadowym na wycieczki w Góry Sokole. Pierwsza baza noclegowa dla turystów pojawiła się dość późno, bo dopiero na przełomie XIX/XX wieku. W karczmie sądowej było wówczas jedynie 6 miejsc noclegowych. Pomimo doskonałego połączenia komunikacyjnego i bliskości gór, Trzcińsko nigdy nie stanęło się tak popularnym letniskiem, jak Janowice Wielkie, Miedzianka, czy też leżące po drugiej stronie gór Karpniki.

Po 1945 roku wieś zachowała swój charakter zachowując przedwojenny poziom zaludnienia, do czego przyczyniło się atrakcyjne położenie i dobre połączenie kolejowe z Jelenią Górą. Zawsze była to miejscowość, której większość mieszkańców dojeżdża do pracy w mieście. Dużo domów odremontowano, postawiono nowe z zamiarem przyjmowania turystów. W zabudowaniach gospodarczych folwarku ulokowano PGR, który z czasem zlikwidowano, natomiast sam pałacyk rozebrano.

Dzisiaj wieś nadal pełni rolę noclegowni, jednak ze względu na atrakcyjne położenie stanowi doskonałe miejsce na wypoczynek i wyjścia na wycieczki piesze w Góry Sokole.

DkM Studio Dariusz Mofina

Trzcińsko – malownicza wieś na Bobrem