
Trudno w naszym regionie znaleźć miejscowość z większą ilością krzyży przydrożnych i kapliczek niż maleńki Popielówek.
Popielówek. Wieś do której lubimy wracać Bowiem jej historia pozostawiła po sobie wiele pamiątek. W XVIII wieku Popielówek był sporą osadą. Położony przy drogach i ścieżkach, którymi wierni wędrowali do klasztoru sióstr Benedyktynek w Lubomierzu, stał się miejscem w którym postawiono wiele kapliczek, figur i krzyży przydrożnych.
Małe obiekty architektury sakralnej znane są od wczesnego średniowiecza. Niegdyś, każda osada od krzyża się zaczynała. Znak krzyża oraz wizerunki świętych były obecne w życiu codziennym. Ludzie budowali kapliczki, jako małe i bardzo osobiste świątynie zazwyczaj w celach dziękczynnych bądź intencyjnych a krzyże ustawiali na rozstajach dróg, gdzie służyły, jako drogowskazy oraz były miejscem, w którym wędrowiec mógł przystanąć i porozmawiać z Bogiem.
Budowanie przez wiernych, przydrożnych i polnych krzyży było bardzo mocno rozpowszechnione w obrębie działalności Zakonu Sióstr Benedyktynek z Lubomierza. Im dalej od klasztoru, im te wpływy były mniejsze, tym i mniejsza ilość obiektów małej architektury sakralnej. Nawet po kasacie w 1810 r. i likwidacji Klasztoru w Lubomierzu tradycja budowania kapliczek nie zaginęła.
Każdy przydrożny krzyż czy kapliczka miał własną historię, a nawet swego fundatora. Stawiane były w dowód wdzięczności za doznane łaski i dla upamiętnienia ważnych wydarzeń. Wznoszono je też w określonej intencji, prosząc o łaskę Boga. Miały chronić przed chorobą, pożarem i powodzią.
Popielówek - wioska krzyży
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie