
Kopalnia Piastus w Janowicach Wielkich była jednym z najstarszych wyrobisk górniczych w Górach Ołowianych.
Według przybliżonych szacunków wyrobiska kopalni miały przeszło 500 metrów długości. Główny korytarz jest jednak niedostępny. Zawalił się już w XVIII wieku. Wejść można jedynie do niewielkiego, ręcznie kutego wyrobiska o długości ledwie kilkunastu metrów. Znajduje się w nim urządzenie pomiarowe rejestrujące przesunięcia uskoku tektonicznego.
O początkach kopalni wiadomo niewiele. Prawdopodobnie wydobywano tu arsen oraz srebro i ołów. Po 1742 roku prace wydobywcze prowadziło tu gwarectwo należące do kupieckiej rodziny Jagwitz, działające wcześniej na szybie Friederick w Miedziance. To wówczas doszło do zawału głównego wyrobiska.
Kopalnia Piastus Sztolnia jest wyrysowana na mapach górniczych z 1850 i 1855 roku. Na mapach z początku XX wieku zaznaczona jest jedynie ołówkiem, co oznacza, że w tym okresie nie była już dostępna. Niewielka sztolnia znajdująca się okolicy wiaduktu kolejowego na Bobrze, dziś umownie nosi nazwę całej, zasypanej obecnie kopalni. Wlot do sztolni jest łatwo dostępny, znajduje się na wysokości 415 m n.p.m. tuż obok drogi w stronę niewielkiej dolinki Księży Dół.
foto: Robert Kotecki i Paweł Pawlak
Piastus - Sztolnia z sejsmografem
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Sztolnia ze szczelinomierzem