Zbójeckie Skały w Szklarskiej Porębie. Miejsce na nowo odkrywane.

Zbójeckie Skały (Rzeźnickie Skały, Zakątek Moltkego, Grunwald) miejsce, które na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniało nazwę w ostatnim czasie stało się trochę zapomniane. Teraz to się zmieni, bowiem powstaje tam nowoczesna platforma widokowa.

Poniżej Panorama 360. Można oddalać, przybliżać i obracać się dookoła, w górę i w dół. Miłego oglądania ( niektóre panoramy potrzebują kilku sekund aby się prawidłowo wgrać)

Zbójeckie Skały to rozległa grupa skalna o długości około 100 metrów. To ostatnia kulminacja wschodniego Grzbietu Izerskiego.

Wznoszą się na wysokości od 660 do 686 m n.p.m. górując jednocześnie nad Mniszym Lasem w Szklarskiej Porębie Dolnej, przez który wije się linia kolejowa z Jeleniej Góry do Szklarskiej Poręby.

Początkowo był to rejon przede wszystkim górniczy. Od końca XVIII wieku do II-ej połowy XIX wieku wydobywano tu piryt na potrzeby produkcji kwasu siarkowego. Ślady licznych sztolni zachowały się tu do dziś. Większość jednak w związku z zawałami jest trudno dostępna a ich ewentualna eksploracja jest bardzo niebezpieczna. Najlepiej zachowana i najłatwiej dostępna jest sztolnia o długości ok. 100 metrów znajdująca się na wysokości resztek pomnika Moltkego.

Kiedy zaprzestano górniczego wydobycia pirytu, teren bardzo zyskał na turystycznej popularności, przede wszystkim jako punkt widokowy. Ze skał wznoszących się nad pogórniczym terenem z którego usunięto podczas prac wydobywczych większość drzew, roztaczał się wspaniały widok na Karkonosze, Zamek Chojnik, Michałowice i Kotlinę Jeleniogórską.

W związku z rosnącą popularnością tego miejsca wśród górskich wędrowców rejon Rzeźnickich Skał (Fleischersteine), jak je wówczas nazywano, ustanowiono pomnikiem przyrody.

Po woj­nie pru­sko – fran­cu­skiej (1870–71)  boha­te­rem naro­do­wym Niemiec stał się szef sztabu generalnego pruskiej armii, feldmarszałek Helmut von Moltke. Ponad 50 jego pomni­ków powstało w Niem­czech w XIX i na początku XX wieku; nie­które zostały znisz­czone pod­czas II wojny świa­to­wej i póź­niej, wiele pozo­stało do dziś.

Jeden z takich obelisków sta­nął właśnie u stóp zbójeckich skał, które od tego czasu nosiły nazwę: Molt­ke­fels, czyli dosłow­nie „Kamień Molt­kego”. Pom­nik wznie­siono na wyso­ko­ści 685 m.n.p.m. w 1896 roku.  Do dnia dzi­siej­szego nie zacho­wały się już jego naj­waż­niej­sze czę­ści, poza kamien­nym obra­mo­wa­niem.

Tuż obok stało schro­ni­sko „Molt­ke­felsbaude” – powstałe z prze­kształ­ce­nia gospody z pra­wem wyszynku. Dysponowało 12 miejscami noc­le­go­wymi.  Wyżej zbudowano drugi obiekt. Oba budynki zaczęły wówczas dzia­łałać jako jedna całość. W dol­nym obiekcie zli­kwi­do­wano noc­legi, za to w gór­nym nie było bufetu tylko miej­sca noc­le­gowe, któ­rych w szczy­to­wym okre­sie było około 50. Schro­ni­sko dzia­łało do 1945 roku. Na samym szczycie skał posta­wiono z kolei drewnianą wieżę wido­kową.

Z koń­cem lat czter­dzie­stych w budynku otwarto Dom Kolo­nijny „Grun­wald”, który funk­cjo­no­wał do połowy lat 60 ubie­głego wieku. Obsu­wa­nie się ściany zewnętrz­nej budynku spra­wiło, że został on zamknięty i wyłą­czony z użyt­ko­wa­nia. Prawdopodobnie miało to związek z powadzonymi tu wówczas ponownie pracami górniczymi. W 1969 roku, pozo­sta­wiony bez opieki górny obiekt został splądrowany i pod­pa­lony a po poża­rze cał­ko­wi­cie roze­brany. Rok póź­niej zdecydowano o roze­braniu także sto­jącego niżej mniejszego budy­nku. Dziś jedy­nym śla­dem daw­nej świet­no­ści tego miejsca, jest wypłaszczenie terenu i led­wie zary­so­wana w tere­nie podmu­rówka oraz resztki gru­zo­wi­ska. Miej­sce to jed­nak jest przez miesz­kań­ców Szklar­skiej Poręby Dol­nej nadal jest często określane mia­nem dawnego Grun­waldu. Jest też odwie­dzane przez poszu­ki­wa­czy pamią­tek z prze­szło­ści. Wciąż można tu przy odrobinie szczęścia zna­leźć resztki ory­gi­nal­nej zastawy sto­ło­wej vzy wypo­sa­że­nia gospody.

W latach 50.tych teren ponownie znalazł się w kręgu górniczych zainteresowań. W 1950 roku Zakłady Przemysłowe R-1 z Kowar poszukując rud uranu wykonały zdjęcia emanacyjne w tym rejonie. Na wykrytych anomaliach utworzono 22 odcinki detalizacyjne, gdzie stwierdzono mienerlizację uranową. W następnym roku wykopano dwie sztolnie poszukiwawcze z krótkimi przecznicami o łącznej długości 571 m. Badania wykazały, że podwyższona radioaktywność związana jest ze skałami charakteryzującymi się dużą zawartością biotytu (gnejsami i łupkami biotytowymi) oraz granitami wzbogaconymi o ten minerał. Prace był prowadzone pod ścisłym nadzorem Rosjan a stronie polskiej nie udostępniono żadnych bardziej szczegółowych protokołów tych badań.

Po raz ostatni terenem zainteresowano się w latach 1962 - 1964, kiedy pracę prowadził tu Instytut geologiczny z Warszawy. Wykopano wówczas 11 rowów poszukiwawczych i 7 szurfów. W rowach tych oraz w próbkach z wyrobisk górniczych pozostałych po R-1 stwierdzono koncentrację metali ziem rzadkich.

Przez kolejne lata teren Zbójeckich Skał pozostawał niezagospodarowany i niezabezpieczony.

W tej chwili prowadzone są tutaj prace związane z budową nowej platformy widokowej. Inwestycja obejmuje  budowę drewnianej platformy o powierzchni ok. 180 m², osadzonej na konstrukcji stalowej i wspartej na stalowych słupach zakotwiczonych bezpośrednio do skały.

Obiekt zaprojektowano jako  formę wijącą się i rozchodzącą pomiędzy rosnącymi drzewami. Na drewniany taras, wchodzić będziemy  bezpośrednio ze znajdującego się obok szlaku. Natomiast sama platforma będzie wyniesiona ponad półkę skalną, na której znajduje się punkt widokowy, o ponad 2 metry. Ponadto platforma będzie wyposażona w bariery zabezpieczające. Staną też tutaj ławki oraz drewniany stojak do parkowania rowerów.

Budowa platformy współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach programu IINTERREG V-A Republika Czeska-Polska. Głównym celem projektu jest zwiększenie ruchu turystycznego na polsko-czeskim pograniczu w Euroregionie Nysa.

Zbójeckie Skały w Szklarskiej Porębie. Miejsce na nowo odkrywane.

Zobacz Inne atrakcje Karkonoszy i Gór Izerskich :