Ostatnia wieża wodna na linii kolejowej do Szklarskiej Poręby

Wieża wodna w Piechowicach a w zasadzie jej pozostałości jest ostatnim tego typu obiektem na linii kolejowej nr 311 prowadzącej do Szklarskiej Poręby i dalej do granicy państwa.

Poniżej Panorama 360. Można oddalać, przybliżać i obracać się dookoła, w górę i w dół. Miłego oglądania ( niektóre panoramy potrzebują kilku sekund aby się prawidłowo wgrać)

Pierwszy pociąg dotarł do Piechowic w grudniu 1891 roku. Początkowo linia kolejowa z Jeleniej Góry właśnie tu się kończyła, jednak jej dobre parametry eksploatacyjne szybko zaowocowały podjęciem decyzji w sprawie przedłużenia połączenia do Szklarskiej Poręby i dalej w stronę granicy z Austro - Węgrami.

Prace rozpoczęto w 1899 roku a pierwszy pociąg wyruszył z Piechowic do Szklarskiej Poręby 25 czerwca 1902 roku. Początkowo z uwagi na wysokie koszty budowy linii w trudnym, górskim terenie, mocno ograniczono inwestycje w kolejową infrastrukturę towarzyszącą. Te braki zaczęto uzupełniać dopiero po uruchomieniu linii zastępując prowizoryczne, drewniane urządzenia i dworce murowanymi budowlami.

Ośmiokątna, ceglana wieża wodna w Piechowicach została wzniesiona w 1909 roku aby zasilać w wodę parowozy przed wjazdem na górski odcinek linii kolejowej do Szklarskiej Poręby. Wcześniej zbudowano wieżę w Szklarskiej Porębie Dolnej.

Wieża w Piechowicach była wyposażona w zbiornik na wodę o pojemności 50 metrów sześciennych, umieszczony na jej szczycie. Jej ośmiokątna bryła została przykryta połaciowym dachem, a wejście do niej umieszczono od południa. Elewację wieży specjalnie wzmocniono ceglanymi lizenami w miejscach rozporu oraz opaskami, gzymsami schodkowymi. Zwracają też uwagę kostkowe i arkadowe, parapety i nadokienniki różnych kształtów.

Zasada jej działania oparta była na mechanizmie, który w fizyce nazywa się zasadą naczyń połączonych. Według tej zasady poziom cieczy w dwóch połączonych ze sobą naczyniach rozkłada się równomiernie, na tym samym poziomie dzięki wykorzystaniu siły grawitacyjnej. Wieża wodna w Piechowicach została tak zaprojektowana aby pokryć chwilowy wzrost zaopatrzenia w wodę np. podczas pożaru. Dlatego miasto partycypowało w kosztach jej budowy. Tymczasem kolejowe zastosowanie wieży straciło na znaczeniu po elektryfikacji linii już w 1927 roku. Niemniej w dalszym ciągu była wykorzystywana na potrzeby miejskiego systemu wodociągowego.

Od 1945 roku po demontażu sieci trakcyjnej na linię powróciły parowozy i wieża ponownie zaczęła być wykorzystywana. Ponieważ most na rzece Bóbr został wysadzony przez wojska niemieckie i linia została odcięta od parowozowni w Jeleniej Górze, w Piechowicach utworzono Parowozownię Pomocniczą. Początkowo na stanie znajdowały się cztery, stare pruskie parowozy G8 /polskie oznaczenie Tr6/. W kolejnych miesiącach ściągnięto do Piechowic przez Lwówek i Gryfów dwa parowozy TKt2.  Parowozownia Pomocnicza w Piechowicach, powołana została początkowo do obsługi linii Jelenia Góra Zachodnia - Szklarska Poręba Tkacze /dziś Harrachov/. Wkrótce jednak połączenia pasażerskie skrócono do stacji Szklarska Poręba - Huta.

Funkcję zawiadowcy parowozowni pełnił Czesław Urbański. Lokomotywownia w Piechowicach zakończyła swą działalność wraz z otwarciem odbudowanego mostu na Bobrze w Jeleniej Górze ( 30.09.1953).

W latach osiemdziesiątych wykorzystanie wieży wodnej systematycznie ograniczono w związku z wprowadzeniem trakcji spalinowej. Parowozy pojawiały się na linii coraz rzadziej. Bezpowrotnie została wyparta z użytkowania przez postęp technologiczny i elektryfikację linii w 1987 roku. Pomimo, że wpisana do rejestru zabytków, ulega postępującej degradacji. Wandale i złomiarze wydarli z niej wszystko co przedstawiało jakąkolwiek wartość. Zniknął też dach, którym był przykryty zbiornik wodny.

Ostatnia wieża wodna na linii kolejowej do Szklarskiej Poręby