Koniec Świata – malowniczy zakątek Borowego Jaru

Nazwa Koniec Świata była dawniej przypisana miejscu, które obecnie jest sztuczną wyspą o kształcie trójkąta. Znajduje się na rzece Bóbr w Borowym Jarze na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru.

Koniec Świata leży na wysokości 315 m n.p.m. Wyspa zbudowana jest z osadów rzecznych, pod którymi znajdują się staropaleozoiczne granitognejsy oczkowe i granity dwułyszczykowe. Teren porastają liczne krzaki i miejscami mieszane gatunki drzew. Na jej krańcu znajduje się elektrownia Bobrowice III i IV o mocy 0,13 MW. Wyspa powstała przez przekopanie zakola Bobru, tworząc tym samym kanał doprowadzający wodę do zakładu, jakim była pierwotnie w XIX wieku ścieralnia drewna. Obecnie miejsce to jest niedostępne dla osób postronnych.

Dawniej Koniec Świata był bardzo popularnym i malowniczym miejscem, które tłumnie odwiedzali mieszkańcy Jeleniej Góry. Nazwa wzięła się stąd, że był to najdalej wysunięty obszar Borowego Jaru. Nie istniało tak jak obecnie dojście do Perły Zachodu przez Hades. Droga, która powstała w czasie budowy Ogrodu Muz na wzgórzu Siodło pod koniec XVIII wieku, kończyła się właśnie na Końcu Świata.

W 1864 roku rozpoczęto budowę ścieralni drewna, a budulec do jej realizacji pozyskiwano z okolicznych skałek m.in. Parnasu, który należał do jednych z atrakcji Ogrodu Muz. W 1873 roku na wyspie, która miała już obecny kształt, wzniesiono dużą papiernię, lub dwie mniejsze. Po wybudowaniu w 1924 roku zapory na rzece Bóbr w okolicach Siedlęcina i utworzeniu Jeziora Modrego cofająca się woda dotarła do terenu Końca Świata. Na początku 1945 roku zakład zniszczono, a na jego miejscu powstała mała elektrownia wodna. Jako że teren po dawnym miejscu spotkań został zagospodarowany przez energetykę, nazwę Koniec Świata przeniesiono na pobliskie Zamczysko i Wieżycę.

Obok biegnie żółty szlak turystyczny z Jeleniej Góry do Siedlęcina przez Perłę Zachodu. Do obecnego Końca Świata można dojść nieoznakowaną ścieżką wzdłuż prawego brzegu rzeki Bóbr od oczyszczalni ścieków i Kolegium Karkonoskiego, przez Borowy Jar, lub też od strony Polskiego Młyna w Siedlęcinie.