Równia pod Śnieżką - jedyne takie miejsce w Polsce

Równia pod Śnieżką stanowi jedyne w Polsce zrównanie terenu w najwyższych partiach gór. Obejmuje dość rozległy i płaski teren, który miejscami przypomina syberyjską tundrę z wszechobecnymi płatami torfowisk.

Płaska rozległa przestrzeń o powierzchni ok. 9 km² znajduje się na wysokości 1350 - 1450 m n.p.m. Płaskowyż rozciąga się w szczytowych partiach Śląskiego Grzbietu, pod najwyższym szczytem Karkonoszy i Sudetów, Śnieżką.

Równia pod Śnieżką jest otoczona od północnego-zachodu Kotłem Małego Stawu, na północy Białym Jarem, na wschodzie jest Kocioł Łomniczki, a południowego wschodu Kotłem Upy leżącym po czeskiej stronie. Zbudowana jest głównie ze skał granitowych stanowiących trzon całego grzbietu, ukształtowanego podczas alpejskich ruchów górotwórczych w trzeciorzędzie. Płaskie i rozległe obszary są najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu, który powstał w efekcie zrównań wierzchowniowych.

Niegdyś była miejscem wypasu bydła, a obecnie jest pod ścisłą ochroną i jednym z częściej odwiedzanych miejsc w Karkonoszach. Mimo surowego klimatu występuje tu cenna przyrodniczo roślinność oraz korzystne stosunki wodne umożliwiające powstanie rozległych bagien i torfowisk. Charakteryzuje się klimatem do złudzenia przypominającym subarktyczną tundrę, która dosięgła Karkonoszy podczas ostatniego zlodowacenia.

Dzięki wypłaszczeniu górnej części Grzbietu na granitowym i nieprzepuszczalnym podłożu zbierające się wody opadowe stworzyły odpowiednie warunki dla roślinności torfowiskowej, które rozrosły się tworząc rozległe torfowiska, jedne z największych w górach Europy Środkowej. Stąd też jest Równia pod Śnieżką, prawdziwą skarbnicą reliktów polodowcowych. Miejsce tak bogate przyrodniczo, znajduje się w obszarze ścisłej ochrony Karkonoskiego Parku Narodowego.

Karkonoskie torfowiska znane są z licznych reliktów glacjalnych (z roślin: malina moroszka, gnidosz sudecki, torfowiec Lindberga, ze zwierząt zaś nornik bury, ważki: miedziopierś górska i żagnica północna, pająk Arctosa alpigena lamperti).

Torfowisko na Równi pod Śnieżką to jedno z 12 stanowisk na świecie, które ma szansę zostać „złotym gwoździem” – oficjalną granicą między holocenem a proponowanym antropocenem, czyli epoką, w czasie której siłą sprawczą jest konsumpcjonizm człowieka.

Bardziej suche Równi porastają rozległe siedliska trawiaste, tzw. murawy bliźniczkowe (Nardetalia) z dominującą w krajobrazie bliźniaczką psia trawka oraz mieszanką różnych gatunków traw  (trzęślica modra, kosmatka sudecka). Oprócz wiechlinowatych występują tu wyspowo inne wysokogórskie gatunki jak dzwonek karkonoski, podbiałek alpejski, widłak goździsty, nawłoć alpejska, fiołek żółty sudecki, sasanka alpejska, kuklik górski, pięciornik złoty, rdest wężownik i liczne jastrzębce. Murawy bliźniczkowe stanowią dominujące siedlisko na terenie Równi pod Śnieżką, obejmujące ponad połowę powierzchni.

Większa część Równi znajduje się po stronie polskiej. Stoi tu również jedno z najsłynniejszych karkonoskich schronisk - Dom Śląski.

Niestety jest to też teren o wysokiej presji turystycznej. W szczycie sezonu na Śnieżkę wchodzi nawet 10 tysięcy osób dziennie. Zakazy zbaczania ze szlaku są notorycznie łamane a murawy wokół Domu Śląskiego, bardziej przypominają wydeptane boisko niż niezwykle cenną, wysokogórską murawę.

foto: Paweł Pawlak

Równia pod Śnieżką - jedyne takie miejsce w Polsce