Ruiny kościoła ewangelickiego w Mirsku

Wieżę kościoła ewangelickiego w Mirsku widać z daleka, dlatego jest jednym z bardziej charakterystycznych elementów miejskiego krajobrazu tego izerskiego miasta.

Budowę dużego kościoła ewangelickiego w Mirsku rozpoczęto 1756 w przededniu III wojny śląskiej pomiędzy Prusami i Austrią. Protestanci w Mirsku już od 15. lat korzystali ze swobody religijnej jaką przyniosło im zajęcie Śląska przez Prusy.

Kamień węgielny pod budowę świątyni wmurowano 27. kwietnia 1756 roku. Pracami kierował mistrz murarski Krystian Tschirch z Mirska. Po trwającej przeszło rok budowie, świątynię poświęcono 2 października 1757 roku. Kościół pomimo, że nie posiadał jeszcze wieży ani dzwonnicy, miał jak na ówczesne czasy, imponujące rozmiary. W założeniu miał bowiem służyć nie tylko protestantom z Mirska ale z całej nie tylko najbliższej okolicy. Wewnątrz ustawiono piętrowe empory co wydatnie zwiększyło jego pojemność. Miejsca było tu dla około 1200 wiernych. Koszt budowy zamknął się pokaźną sumą 5 625 talarów.

W 1764 w kościół po raz pierwszy uderzył piorun uszkadzając dwie kolumny. Trzy lata później wielki pożar miasta nie oszczędził też kościoła. Świątynia niemal doszczętnie spłonęła. Dzięki ofiarności protestanckiej społeczności Pogórza Izerskiego i staraniem pastora Krystiana Fryderyka Schiebnera udało się go odbudować już rok później.

W 1829 roku rozpoczęto starania o budowę wieży i zawieszenia dzwonów. Jednak dopiero po zwycięskiej wojnie prusko - francuskiej z lat 1870/71, pierwszy cesarz niemiecki Wilhelm I Hohenzollern, przeznaczył w1873 roku, trzy zdobyte w tej wojnie francuskie działa do przetopienia na dzwony. W 1879 ludwisarze z Hoyerswerdy wykonali trzy dzwony, które zawieszono jeszcze wtedy na prowizorycznej dzwonnicy. Budowa wieży ruszyła już wówczas bardzo szybko. W październiku 1880 roku, dzwony wytopione z francuskich dział, zabiły z nowej wieży po raz pierwszy.

W 1900 roku do świątyni wstawiono nowe organy świdnickiej firmy Schlag & Sohne. Instrument miał 34 głosy. 3 lipca 1902 r. w kościele założono elektryczne oświetlenie, jego koszt poniósł właściciel elektrowni w Mirsku. Gmina ewangelicka musiała jedynie sfinansować zakup 3 lamp sufitowych i 80 lamp bocznych do oświetlenia.

W trzecim roku I wojny światowej (30 czerwca 1917 roku) dzwony zostały zdjęte. Ich historia zatoczyła smutne koło, trafiły bowiem do huty i zostały przetopione na cele wojenne. Nowe dzwony trafiły na wieżę kościoła dopiero w 1924 roku.

Świątynia została opuszczona po drugiej wojnie światowej. Wieczorem 11 lipca 1946 roku, odprawiono tu ostatnie nabożeństwo w przeddzień wysiedlenia niemieckiej ludności. 

W roku 1958 zdjęto z wieży dzwony, uszkadzając podczas tej operacji piorunochrony. Miało to swoje konsekwencje w lutym 1961 roku, kiedy kościół zaczął się palić po uderzeniu pioruna. Po pożarze kościół ulegał już szybko postępującej dewastacji. Dziś zachował się tylko wieża i ściany szczytowe bez dachu. Wewnątrz kościoła rosną drzewa.

Ruiny kościoła ewangelickiego w Mirsku

Wybierasz się w Karkonosze? Poniżej mapa atrakcji turystycznych w regionie. Kliknij w prawy górny róg na mapie aby otworzyć