Tanvaldski Špičák - Szczyt z wieżą widokową i największy ośrodek narciarski w Górach Izerskich

Tanwaldski Szpiczak (Tanvaldský Špičák) to bardzo charakterystyczny szczyt po czeskiej stronie Gór Izerskich. Znajduje się tu jedna z bardziej popularnych wież widokowych i największy ośrodek narciarski w Górach Izerskich.

W XIX wieku górne części Špičáka były podzielone między kilku właścicieli, którzy posiadali na nim wąskie pasy ziemi. Na szczyt prowadziły jedynie ścieżki, które nie były obsadzone drzewami. Jednak w latach 80. XIX w. nastąpił znaczny wzrost liczby odwiedzających, dlatego czterech właścicieli ziemskich z Horní Tanvald postanowiło wybudować na Špičáku baudę, w której sprzedawali piwo. 

Odwiedzających wciąż przybywało dlatego obok pierwotnej szopy zbudowano kolejną- tym razem górską chatę - konkurującą z pozostałymi czterema lokalnymi właścicielami gruntów. Widok ze Špičáka był możliwy ze skały Fantera (Fanterstein), której popularna nazwa wywodzi się od nazwiska pierwotnych właścicieli terenu.

Pod koniec XIX wieku Špičák zyskał również polityczny rozgłos dzięki nielegalnym wówczas obchodom dnia 1 maja 1890 r. (z dużym udziałem robotników niemieckich i czeskich) oraz zorganizowanemu tu obozowi ludowemu 18 czerwca 1893 r., propagującemu powszechne prawo wyborcze i ograniczenie pracy godziny.

Zainteresowanie zwiedzających wkrótce przerosło możliwości i możliwości prostych budowli na Špičáku. Zauważyła to również sekcja Niemieckiego Związku Górskiego Ještěd i Gór Izerskich z Albrechtic, która postawiła sobie za cel udostępnienie szczytu szerokiej społeczności turystycznej i wybudowanie w tym miejscu wieży widokowej. 

Aby tego dokonać trzeba było jeszcze uzyskać porozumienie ze wspomnianymi wcześniej właścicielami gruntów na szczycie góry. Udało się to osiągnąć dopiero w 1904 roku. Po kolejnych pięciu latach stanęła tu 18. metrowa, murowana wieża widokowa.

Budowa wieży, którą zaprojektował jablonecki architekt Robert Hemmrich, nastręczała wiele trudności. Jednym z nich był brak wody, którą trzeba było tu przynosić wiadrami. Inwestycja okazała się jednak wielkim sukcesem a wolnostojąca wieża przyciągała tak wielkie tłumy, że już w 1910 roku dobudowano restaurację Albrecht.

W 1923 roku doprowadzono tu wodociąg, w latach 1929-1930 znacznie rozbudowano zabudowania, które połączono z wieżą widokową. Oprócz dwóch przestronnych pokoi gościnnych, werandy i holu, odwiedzający znalazł także osiem pokoi dla gości oraz pomieszczenie do przechowywania sprzętu sportowego. Budynek został zelektryfikowany. W tym czasie na zboczach Špičáka wyrósł tor saneczkowy, na którym odbywały się wyścigi. Modyfikacje konstrukcyjne z tych lat są jednocześnie ostatnimi, jakie przeszedł Špičák, a jego obecny kształt pochodzi właśnie z 1930 roku.

Dzięki stokom na północnym zboczu Špičáku miejsce to jest obecnie popularnym ośrodkiem narciarskim.  Ośrodek posiada rozbudowany system sztucznego naśnieżania oraz oferuje możliwość jazdy nocnej. Stoki narciarskie o różnym stopniu trudności są przeznaczone dla bardziej zaawansowanych narciarzy. Jego zaletą jest duży, bezpłatny parking, bardzo blisko wyciągów.Bilety zakupione w ośrodku są ważne również w pozostałych rejonach Gór Izerskich - Bedřichov i Severák.  Ośrodek oferuje najdłuższe trasy narciarskie w Górach Izerskich o przewyższeniu 800-540 m. Dysponuje 7 wyciągami narciarskimi oraz kolejką linową z 4.osobowymi kanapami. Dla miłośników snowboardingu jest dostępna U-rampa. 

Jak dojechać?

Samochodem - najlepiej przez Albrechtice w Górach Izerskich do ośrodka narciarskiego Detoa.Auto można zostawić na parkingu przy punkcie widokowym na ujęciu wody. Dalej pieszo niebieskim szlakiem około 1,5 km.

Kolejką linową - czteroosobowa kolejka linowa z miejscowości Albrechtice w Górach Izerskich (Jiřetín pod Bukową)

Tanvaldski Špičák - Szczyt z wieżą widokową i największy ośrodek narciarski w Górach Izerskich