Wzgórze Siodło

Wzgórze Siodło wznosi się na wysokości 463 m n.p.m. w masywie Wysoczyzny Rybnicy.

Ten wydłużony grzbiet, ciągnie się wzdłuż lewego brzegu rzeki Bóbr, tworząc wraz z sąsiadującą Górą Gapy, malowniczy wąwóz Borowy Jar. Na południowym wschodzie, sąsiaduje z Kapliczną i Wzgórzem Krzywoustego, a od północnego zachodu z Lipnikiem i Siedlęcinką.

Wzgórze jest zbudowane ze staropaleozoicznych granitognejsów oczkowych i granitów dwułyszczykowych, które opadając stromo do Borowego Jaru, tworzą okazałe skałki. Teren porasta las świerkowy i świerkowo-bukowy. Prowadzone na tym terenie liczne prace leśne znacząco przerzedziły drzewostan.

Dawniej prawie cały obszar Siodła, był ulubionym miejscem spacerów mieszkańców Jeleniej Góry. Zbudowany na początku XVIII wieku park leśny, stanowił ciekawą alternatywę spędzania przyjemnie wolnego czasu. Wśród wielu budowli, najstarszą był Parnas zbudowany przez jeleniogórskiego poetę nad rzeką Bóbr na dwuwierzchołkowej skałce. Oprócz okazałego pawilonu, były tam ławeczki i altanki. Wszystko niestety zostało zniszczone w momencie budowy papierni na Końcu Świata. Około 1800 roku zaczęły powstawać kolejne ciekawe budowle m.in. Świątynia Apollina z kamiennym stołem i dziewięcioma miejscami do siedzenia. Obiektem, który stał się największą atrakcją, był neoklasyczny Helikon, zbudowany na początku XIX wieku na południowy zachód od wierzchołka. Kształtem nawiązywał do greckiego prostylosu z czterema kolumnami podtrzymującymi trójkątny tympanon ozdobiony napisem – FRIEDRICH DEM EINZIGEN. Do Helikonu prowadziły liczne ścieżki leśne z pięknymi widokami na Borowy Jar, Jelenią Górę i Karkonosze. Po II wojnie światowej, miejsce to popadło w ruinę i z czasem przestało istnieć.

Przez Siodło prowadzą trzy główne ścieżki leśne, które są pozostałością po dawnym parku – Ścieżka Poetów, Środkowa Droga i Górna Droga. Aby upamiętnić ważniejsze miejsca, zamontowano tablice informacyjne.

DkM Studio Dariusz Mofina