Garnek Kocha nad Zaporą w Pilchowicach

Lekki schron bojowy usytuowany na zboczu wzniesienia nad zaporą w Pilchowicach przypomina o militarnym znaczeniu tego pięknego i ważnego obiektu.

Historia pilchowickiej Zapory sięga jeszcze XIX wieku, kiedy w 1879 w Dolny Śląsk uderzyła ogromna powódź. Projekt jej budowy powstał w roku 1900, a jego pomysłodawcami byli Curt Buchmann oraz Otto Intze.

W 1908 pod budowę zapory wbudowano kamień węgielny, oraz podpisano akt erekcyjny zapory, a w 1912 zapora Pilchowice na rzece Bóbr została oficjalnie otwarta przez  cesarza  Wilhelma II Hohenzollerna. Na środku budowli powstał pomnik z jego popiersiem i nazwiskami osób biorących udział w budowie.

Na początku II wojny światowej w celu dozorowania obiektu wybudowano wokół zapory kilka lekkich schronów bojowych. Do naszych czasów przetrwał jeden z nich typu Schutzzelle. To typ najpopularniejszego lekkiego schronu bojowo-obserwacyjnego budowanego na masową skalę podczas II wojny światowej. Ma kształt betonowego stożka, który był wyposażony w niewielkie stalowe wrota. Choć dziś trudno w to uwierzyć, mógł w warunkach bojowych pomieścić nawet pięciu żołnierzy, których zadaniem było obserwowanie otoczenia przez wąskie szczeliny strzelnicze.

Budowla ta była względnie bezpieczne przed ostrzałem, odłamkami i podmuchem bomb oraz dawała wartownikom możliwość ukrycia się przed deszczem i wiatrem.

Schrony tego rodzaju występowały pod kilkoma jeszcze nazwami Einmannbunker (schron dla jednej osoby), Schutzzelle (bezpieczna cela) czy też  Kochtopfe (garnek Kocha - od nazwiska  gauleitera Erich Kocha, który nakazał ich masową budowę na terenie Prus Wschodnich.

Jak dojść?

Bunkier znajduje się nad południowym krańcem zapory w Pilchowicach.

Garnek Kocha nad Zaporą w Pilchowicach