Kościół w Sławnikowicach. Siedem wieków historii.

Gotycki kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach został wybudowany ok. 1300 roku. To stosunkowo skromna budowla z sygnaturką zamiast okazałej wieży.

Po raz pierwszy wymieniony został w dokumentach z 1346 roku.

W latach 1776 i 1838 przeprowadzono gruntowne przebudowy, w trakcie których zmodernizowano wystrój wnętrza świątyni. Prostokątna budowla salowa jest otoczona murem, w którego skład wchodzi brama z muru pruskiego. Jest to zapewne pozostałość dawniejszego wykorzystywania budynku kościoła do funkcji obronnych. Na północny wschód od świątyni znajduje się dwuczęściowa zakrystia ze sklepieniem krzyżowym. Na stromym dachu siodłowym znajduje się uproszczona w latach 60. XX wieku oktogonalna sygnaturka.

Usytuowane jeden nad drugim rzędy okien, z których dolne posiadają ostrołukowe zwieńczenia, zdobią południową ścianę kościoła. We wnętrzu płaski sufit tynkowy zamknięto wklęskami. Z okresu przebudowy (1838) zachowały się części empory i prospekt organowy. Na północ od ołtarza umieszczono ponad zakrystią lożę patronacką, do której wchodziło się z zewnątrz. Warte uwagi są także obite blachą drzwi do świątyni. Północną ścianę kościoła zdobi epitafium ku czci Doroty Sophii Eleonory von Tschirnhaus (24.08.1868 - 13.04.1688). Do najcenniejszych zabytków kościoła należy dzwon gotycki z 1587 roku.

Umieszczone po północnej stronie kościoła mauzoleum ze sklepieniami krzyżowymi (1733) służyło jako miejsce pochówku ówczesnych patronów kościoła, rodu von Frombergów. Wnętrze, zamknięte pochodzącą z okresu jego powstania ozdobną kratą, posiada figuratywne barokowe epitafium rodziny von Fromberg. Ten piękny budynek jest obecnie używany jako kaplica podczas pogrzebów. Przed bramą prowadzącą na teren kościoła, po jej lewej stronie, umieszczono na murze krzyż pokutny.

Kościół w Sławnikowicach. Siedem wieków historii.