Piec wapienniczy w Leszczyńcu. Relikt dawnego przemysłu.

Piec wapienny w Leszczyńcu (gm. Kamienna Góra) jest odrestaurowany i zachowany w doskonałym stanie. To sprawia, że jest niezwykle cennym reliktem dawnej działalności przemysłowej.

Wapiennik z Leszczyńca pochodzi prawdopodobnie z przełomu XVIII i XIX wieku. To klasyczny piec szybowy, zbudowany z nieregularnych kamieni pochodzących z najbliższej okolicy. Zbudowany został na planie sześciokąta a ściany pochylono do wewnątrz. Piec miał pojemność około 200 m3.

W trzech ścianach u samej podstawy znajdują się trzy otwory wentylacyjne. Do ich wykończenia użyto już kamieni ciosanych. Otwory zapewniały jednocześnie dostęp do paleniska. Przeznaczeniem pieca była produkcja wapna palonego z wykorzystaniem surowca z pobliskiego kamieniołomu. Uzyskane w wyniku wypalania wapieni krystalicznych, wapno palono wykorzystywano w budownictwie oraz rolnictwie do zakwaszania gleby.

Sam proces wypalania skał wapiennych, nie był skomplikowany. Robotnicy wsypywali do pieca od góry na przemian warstwowo kamień wapienny oraz tzw. paliwo czyli drzewo, węgiel lub torf. Wsad osuwając się w dół pieca był podgrzewany spalinami ze strefy wypału. Wapienniki rozgrzewano do temperatury 900-1200 °C , bowiem tylko w takiej temperaturze kamień wapienny ulegał rozkładowi. Trwający 20 dni cykl wypalania obejmował załadowanie pieca, suszenie, wypalanie i rozładowanie.

Dwutlenek węgla oraz spaliny uchodziły wysokim, zwężanym u góry w celu uzyskania lepszego ciągu, kominem, a schłodzone wapno palone było wybierane dolną furtą.

Piec swój świetny stan zachowania zabytek zawdzięcza pracom renowacyjnym, które przeprowadzili Pańśtwo Krystyna i Stanisław Krotoscy.

Piec wapienniczy w Leszczyńcu. Relikt dawnego przemysłu.