Dom Ludomira Różyckiego w Zachełmiu

Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków w Zachełmiu, który powstał na początku XX wieku.

Pierwotnie budynek pełnił funkcję kawiarni z możliwością noclegu, nosząc nazwę „Cafe Hubertus”. Było to również bardzo popularne miejsce leżące na szlaku prowadzącym z Zachełmia w kierunku Góry Chojnik. Do końca lat 30. należał do znanego restauratora Wilhelma Stumpe. Po II wojnie światowej, kiedy tereny zajęte zostały przez osiedleńców, budynek został przekazany wybitnemu polskiemu kompozytorowi Ludomirowi Różyckiemu. Artysta mieszkał w nim wraz ze swoją żoną do 1953 roku. Kompozytor nadał mu nazwę „Pan Twardowski” na cześć jednej ze swoich kompozycji, jaką był balet o tej samej nazwie.

Po śmierci kompozytora w 1953 roku postanowiono przeprowadzić kapitalny remont, który zakończono w 1958 roku. Wówczas postanowiono utworzyć w tym miejscu muzeum poświęcone kompozytorowi. Dwupiętrowy budynek doskonale nadawał się na spotkania twórcze. Dolna część była zagospodarowana, przez przedmioty należące do artysty, a pokoje na piętrze dla gości. Z czasem jednak budynek wraz z jego zawartością, zaczął niszczeć. Z powodu braku odpowiedniego właściciela a tym samym braku kontroli nad budynkiem zaczęto rozkradać eksponaty i dokonywać zniszczeń wewnątrz i na zewnątrz nieruchomości.

W roku 1967 budynek przekazano Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu, a w 1997 roku utworzono w nim „Dom Pracy Twórczej”. W celu zabezpieczenia pozostałych eksponatów m.in. - fortepian, fotele, stojak na nuty, stół, portret artysty oraz medalion z jego popiersiem i portret rysowany ołówkiem autorstwa Wlastimila Hofmana, postanowiono przekazać do Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze.

Obecnie losy budynku są nieznane. Nieruchomość prawdopodobnie trafił w prywatne ręce i prowadzony jest w nim remont. O dawnym jego przeznaczeniu świadczyć może jedynie tablica, która jeszcze widnieje nad wejściem.

Dom Ludomira Różyckiego w Zachełmiu