Droga Przyjaźni Polsko - Czeskiej

Spektakularne widoki na Czechy i Polskę, najwyższe grzbiety Karkonoszy i wyjątkowe miejsca – to najkrótsze podsumowanie tego, co ma do zaoferowania Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej.

Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej to 27,7 km trasy w Karkonoszach, która biegnie raz po polskiej, raz po czeskiej stronie gór. Szlak powstał w 1961 roku jako Droga Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej ( Cesta československo-polského přátelství)

news:[1020460]

Ten oznakowany kolorem czerwonym grzbietowy szlak turystyczny ciągnie się przez całe Karkonosze od Twarożnika aż po Przełęcz Okraj. Biegnie wzdłuż granicy czesko-polskiej, ale w niektórych miejscach ją przekracza. Wejść na szlak można w wielu miejscach, o ile nie mamy w planie przejścia całej trasy. Łatwo tu dojechać na przykład ze Szpindlerowego Młyna, dzięki regularnemu połączeniu autobusowemu do schroniska Špindlerova Bouda. 

Po II wojnie światowej na szlak graniczny polskie służby graniczne nie wpuszczały Czechów i Słowaków na odcinek między Przełęczą Karkonoską a Śląskim Domem, a Polaków w latach 40-ych XX wieku wpuszczały tylko w grupach, z przewodnikiem, zakazem fotografowania i w towarzystwie uzbrojonego żołnierza. Były okresy gdzie, z wyjątkiem Śnieżki, w ogóle nie było można wchodzić na szlak graniczny, a także takie, kiedy wzdłuż granicy, po jej dwóch stronach, prowadziły dwa szlaki, polski i czechosłowacki. Utworzenie Drogi Przyjaźni nie rozwiązywało problemów granicznych w taki sposób, jaki znamy dziś. Zgodnie z podpisaną wówczas międzynarodową umową, mogli nią wędrować tylko Polacy i obywatele Czechosłowacji. Konwencja turystyczna obowiązywała do roku 1980. Wypowiedziały ją władze Czechosłowacji po powstaniu w Polsce Solidarności. Na szczęście Droga Przyjaźni została.

W latach 70. i 80. XX wieku, w rejonie Drogi Przyjaźni odbywały się nielegalne spotkania opozycji polskiej z czechosłowacką (m.in. pierwsze spotkanie Jacka Kuronia z Vaclavem Havlem w 1978). Od 13 grudnia 1981 – w związku z wprowadzeniem stanu wojennego – Droga Przyjaźni została zamknięta. Na Śnieżkę wchodziło się wyłącznie z przewodnikiem, zaakceptowanym przez lokalne wojsko i milicję. Ruch na jej całej długości przywrócono w 1984. Dochodziło również do drobnych incydentów na szczeblu międzynarodowym; Czesi uważali, że droga ingeruje w ich terytorium w niektórych miejscach o 2 metry za głęboko (sic!). Po rozpadzie systemu komunistycznego, na szlaku pojawiły się małe przejścia graniczne.

Od 1993, po rozpadzie Czechosłowacji i powstaniu Republiki Czeskiej, szlak zmienił nazwę na Drogę Przyjaźni Polsko-Czeskiej. Nazwa ta wystąpiła również w oficjalnej umowie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o współpracy w sprawach granicznych, która została sporządzona w Pradze 25 maja 1999.

Droga Przyjaźni rozpoczyna się na Szrenicy, następnie przebiega nad Śnieżnymi Kotłami, przez Czarną Przełęcz, Śląskie Kamienie, Przełęcz Karkonoską, Słonecznik, Schronisko Górskie „Dom Śląski”, Śnieżkę, Czarną Kopę, Przełęcz Sowią do Przełęczy Okraj. Na odcinku: Szrenica – Schronisko Górskie „Dom Śląski” pokrywa się z Głównym Szlakiem Sudeckim.

Droga Przyjaźni Polsko - Czeskiej