Dworzec kolejowy w Mirsku - Pamiątka Kolei Izerskiej

Dworzec w Mirsku był dawną stacją węzłową. Odprawiano z niej pociągi w trzech kierunkach : Do Gryfowa, do Świeradowa Zdroju i do czeskich Jindřichovic pod Smrkem.

Kolej do Mirska dotarła 1 listopada 1884 roku. Wówczas punktualnie o godzinie 12:30 przy peronie izerskiej stacji zatrzymał się pierwszy pociąg z Gryfowa Śląskiego.  O konieczności kolejowego połączenia Gryfowa Śląskiego z Mirskiem zdecydowano w 1882. Wtedy to pruski Landtag podjął decyzję o budowie linii kolejowej na przedgórzu izerskim, w celu pobudzenia lokalnej gospodarki i zatrzymania odpływu ludności. Linia była dziewiątym z kolei odgałęzieniem Śląskiej Kolei Górskiej.

Celem sfinansowania budowy biegnącej w stronę Gór Izerskich linii kolejowych państwo pruskie nałożyło na cały powiat lwówecki specjalny podatek inwestycyjny w wysokości 370 450 Marek. Samo miasto Mirsk miało wyłożyć 38 000 M. Zaczną część tej kwoty czyli 21 300 Marek uzbierały Zakłady Lniarskie w Mirsku, dobra Schaffgotschów oraz drobniejsze zakłady wytwórcze.

Kolejną ciekawostka jest fakt, że pod budowę dworca kolejowego w Mirsku przeznaczono działkę gruntu, uzyskana w wyniku zasypania tzw. lnianego stawu. Wartość tego terenu wyceniono wówczas na 4 tysiące marek.

Murowany budynek dworca postawiono tu dopiero w 1907 roku. Rozbudowa dworca miała związek z przedłużeniem linii kolejowej do Jindřichovic pod Smrkem w 1904 roku Odcinek z Mirska do granicy mierzył 7,6 km . Dworzec stał się wówczas stacją przelotową i pełnił funkcję ładowni. Zwiększył się przepływ pasażerów oraz towarów.

Od 1909 roku Mirsk był już stacją węzłową po uruchomieniu prywatnej linii do Świeradowa Zdroju. Początkowo planowano budowę kolejki wąskotorowej. Entuzjastą tego pomysłu był hrabia Schaffgotsch. Projekt nie zyskał jednak uznania rejencji legnickiej. Ostatecznie zdecydowano się na budowę linii normalnotorowej. Tak powstała Kleinbahn Flinsberg-Friedeberg AG, przekształcona w 1911 roku w Kolej Izerską - (Isergebirgsbahn).

W tym okresie rozbudowano pomieszczenia magazynowe, rampy załadowcze i plac składowy. Stacja w Mirsku przeżywała wówczas swój rozkwit zahamowany dopiero w latach wojennych.

Zimą 1941 doszło tu do małej katastrofy kolejowej. W Świeradowie Zdroju od składu towarowego odczepił się wagon z węglem i w niekontrolowany sposób staczał w kierunku Mirska gdzie uderzył w skład osobowy. Na szczęście wcześniej ewakuowano wszystkich ludzi ze stacji. Więc uszkodzeniu uległy tylko wagony.

Jak zawsze w przypadku lokalnych linii kolejowych na Dolnym Śląsku, koniec świetności przypadał na rok 1945. Cały tabor w tym nowoczesne wagony motorowe wywieziono do ZSRR a na trasie do Świeradowa zaczęły jeździć stare parowozy. Zamknięto linię Mirsk - Pobiedna z uwagi na teren przygraniczny. Podobno Czesi pod osłoną majowej nocy 1945 roku przeciągnęli na swoją stronę granicy sześć niemieckich lokomotyw, które dotarły tutaj ze Śląska i miały jechać dalej w głąb Niemiec, jednak nagłe zakończenie wojny spowodowało, że pozostały one na terenie stacji w Pobiednej, a Czesi aby uniemożliwić ich odebranie szybko rozebrali torowisko.

Pierwsze próby likwidacji linii do Świeradowa Zdroju podejmowano już w latach 50. Decyzję o zawieszeniu ruchu pasażerskiego ostatecznie podjęto 30 listopada 1995 roku, a od 15 grudnia tego roku odcinek Świeradów Zdrój – Świeradów Nadleśnictwo został przeznaczony do likwidacji. Ostatni pociąg ze stacji Świeradów Zdrój odjechał 11 lutego 1996 roku o godzinie 17:00.

Przez kolejne dwa lata kursowały jeszcze składy towarowe. Ruch pociągów zawieszono jednak całkowicie po wypadku, w którym pociąg towarowy jadący od strony Świeradowa Zdroju nie zdołał wyhamować i wpadł na wagon z węglem stacji w Mirsku. Z kolei jadący do wypadku pociąg ratunkowy wykoleił się przy wjeździe na stację.

Dworzec kolejowy w Mirsku - Pamiątka Kolei Izerskiej