Rysie w Karkonoszach

Niezwykle skryty drapieżnik, który po ponad 200 latach nieobecności powrócił w Karkonosze. W 2006 roku na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego znaleziono pierwsze tropy rysia. Dziki kot ponownie zadomowił się w Karkonoszach.

Dawniej polowanie na karkonoskiego rysia było dość opłacalnym zajęciem. Jak donosi źródło, którym jest taryfa opłat za odstrzał w dobrach Schaffgotschów z 1665 roku, za rysia płacono wówczas 6 guldenów. Stawka była większa niż za wilka czy żbika, co ciekawe, przewyższała nawet cenę niedźwiedzia. Powodów zapewne było kilka. Ryś Lynx lynx zaliczany jest do zwierząt płochliwych, prowadzących skryty tryb życia. Polowanie na tego drapieżnika mogło być zatem czasochłonne. Dziki kot zachwycał również pięknym, nietypowym umaszczeniem.

W dawnych czasach panowało przeświadczenie, iż drapieżnik jest jedynie szkodnikiem. Zachłanność i brak świadomości przyrodniczej, spowodowało, iż ostatnie żyjące w naszych górach osobniki odstrzelono około 1800 roku. Ryś zniknął z Karkonoszy na ponad dwa stulecia. W momencie kiedy uznano, że powrót tego wspaniałego drapieżnika to tylko pobożne życzenie, wykryto jego trop. Potwierdzenie obecności dzikiego kota w Karkonoskim Parku Narodowym trwało sześć lat. Wszelkie wątpliwości zostały rozwiane dzięki nagraniu z automatycznych kamer. Wtedy było już pewne, największe europejskie koty wróciły w Karkonosze. Według karkonoskiego przyrodnika, Artura Pałuckiego, jest ich conajmniej kilka. Na próżno jednak szukać rysia na mapach występowania gatunku w rejonie Sudetów, gdyż terytoria poszczególnych osobników zajmują ogromne powierzchnie – nawet do 250 km2 w przypadku samców.

Największa populacja rysia w naszym kraju zamieszkuje lasy na północnym wschodzie kraju oraz Karpaty. W Polsce, w wyniku reintrodukcji zostały utworzone populacje tego gatunku w Puszczy Kampinoskiej oraz Piskiej. Rysie, podobnie jak wilki pełnią niezwykle ważną rolę w ekosystemach leśnych. Odżywiają się przede wszystkim dzikimi ssakami kopytnymi, których w okolicach Gór Sudeckich nie brakuje. Rosnąca od lat liczebność jeleniowatych przyczynia się do wzrostu nakładów na ochronę upraw leśnych przed zgryzaniem i spałowaniem. Cykliczne odstrzały zwierzyny, stały się koniecznością dla zachowania równowagi w gospodarce leśnej.

Rysie w Karkonoszach