Dziki Łowca z Karkonoszy

Na świecie roi się od opowieści i legend, które są nieodzownym elementem folkloru i tradycji. Wiele z nich przekazywano z dziada pradziada, często w formie bajek na dobranoc. Pełniły one ważną funkcję, gdyż w bardzo prosty sposób przekazywały historię miejsca naszego pochodzenia.

Historia karkonoskich tradycji, wierzeń i zwyczajów ludowych, jest dość obszerna. Już samo umiejscowienie Karkonoszy, uchodziło niegdyś za jedne z bardziej niebezpiecznych i niedogodnych do życia. W skrócie, choć widoki od zawsze zapierały dech w piersiach a dzika natura fascynowała, żyło się tu ciężko.

Plony często były słabe, za sprawą długich i srogich zim. Specyficzny klimat dawał w kość, a konne wyprawy do górskich lasów po drewno na opał, zaś były nie łatwym zadaniem. Zimne wieczory upływały na słuchaniu miejscowych opowieści, legend i wierzeń. Jedna z nich, która jest dość stara, przez co też zapomniana, to historia pochodząca z początku XX wieku z niemieckiej części Podkarkonosza. Opowiada o dzikim łowcy, który szalał późną jesienią i wczesną zimą.

Postać były opisywana na kształt zmory, która pojawiała się wraz z gwałtownymi wichurami i szalejącym wiatrem. Łamał gałęzie i siał spustoszenie. Był powszechnie znany, a jego nadejście zwiastował krzyk słyszany o północy, strzała oraz jazgot niewidzialnej sfory. Głęboko wierzono, że można go dostrzec w samotnych chmurach, które ciągnęły się po niebie podczas jasnej nocy, którą zwykle była ta, podczas pełni księżyca. Dziki łowca nie posiadał więc przyjaznego uosobienia, dodatkowo, jego wygląd, również nie był zachęcający. W Karkonoszach, jednak głównie w niemieckiej części Podkarkonosza, opisywany był jako mężczyzna o zimnym spojrzeniu. Najczęściej ukazywał się w stroju myśliwego. Inaczej jest w przypadku miejscowości Podkarkonoskich takich jak, czeskie Hostinnem, gdzie mówiono o nim mężczyzna bez głowy, lub z głową pod pachą.

Dziki Łowca z Karkonoszy