Monumentalny obelisk generała Gablenza w Trutnovie

Pomnik generała Gablenza z 1868 roku stoi na wzgórzu Šibenik nad Trutnovem. Upamiętnia zwycięstwo 10. Korpusu Armii Austriackiej nad wojskami pruskimi w bitwie 27 czerwca 1866 roku.

Pusty w środku żeliwny obelisk ze schodami prowadzącymi wewnątrz aż na wierzchołek jest od 1874 roku również miejscem ostatniego spoczynku Gablenza. Ze szczytu obelisku rozciąga się piękny widok na zachód i północny wschód; obejrzeć można cały Trutnov i okolicę.

Na pomniku odnotowano nazwiska poległych oficerów oraz liczbę ofiar z poszczególnych pułków armii austriackiej. Niezwykle krwawa bitwa była jedynym zwycięstwem Austrii w wojnie z Prusami 1866 roku na północnym teatrze działań. Zwycięstwo pod Trutnovem zostało drogo okupione: straty austriackie wynoszące prawie 5000 żołnierzy były czterokrotnie większe niż straty pruskie. Spowodowane to było lepszym uzbrojeniem żołnierzy pruskich, którym znaczną przewagę zapewniał nowoczesny jak na owe czasy, ładowany od tyły karabin iglicowy Dreyse, wobec ładowanych jeszcze odprzodowo karabinów austriackich. Dzięki tej broni żołnierz pruski mógł oddać cztery strzały w czasie, kiedy austriacki tylko jeden. Ponadto karabiny odtylcowe mogły być ładowane w pozycji leżącej, dzięki czemu straty pruskie były znacznie niższe od austriackich. Bowiem żołnierze Gablenza aby naładować swój karabin musieli wstać lub uklęknąć stając się łatwym celem.

Pod Trutnovem jednak Prusacy jedyny raz w tej wojnie nie byli w stanie wykorzystać przewagi jakie dawało im nowocześniejsze uzbrojenie i dali się zaskoczyć austriackiemu korpusowi. Generał Gablenz zręcznie operował też artylerią zmuszając nieprzyjaciela do odwrotu. Kanclerz Otto von Bismarck nazwał Trutnov „policzkiem, który wstrząsnął całą pruską armią”. W ten sposób Gablenz odniósł wspaniałe zwycięstwo i wyrzucił Prusaków za śląską granicę.

Krwawo okupione zwycięstwo Austriaków okazało się zupełnie bez znaczenia. Generał Gablenz musiał się pilnie wycofać z Trutnova, wobec nadejścia przez Bramę Lubawską nowych sił pruskich.

Ludwig Freiherr von Gablenz był baronem, austriackim feldmarszałkiem i odznaczonym Krzyżem Wojennym Marii Teresy. Urodził się w 1814 roku, a od 1833 służył w armii austriackiej. Służył na przemian w piechocie, kawalerii i sztabie generalnym. Odznaczył się podczas Wiosny Ludów, walcząc przeciw Węgrom w 46. bitwach i potyczkach. Za co otrzymał 4 stycznia 1849 r. Krzyż Kawalerski Orderu Marii Teresy. W wojnie sardyńskiej 1859 przejął brygadę w VII Korpusie Armii i walczył w bitwach pod Magentą i Solferino. W wojnie niemiecko-duńskiej (1864) dowodził VI. Korpusem armii pod dowództwem generała Wrangla. Za swoje zasługi w wojnie niemiecko-duńskiej został odznaczony pruskim Orderem Pour le Mérite w osobistym liście króla pruskiego Wilhelma I. Podczas wojny z Prusami dowodził X korpusem. Walczył również w walnej bitwie pod Sadową. Z wojska odszedł w 1871 roku. Dwa lata później stracił cały majątek podczas krachu gospodarczego w 1873 roku. 28 stycznia 1874 roku zastrzelił się w Zurychu, gdzie początkowo został pochowany. W 1905 roku jego szczątki przeniesiono do krypty pomnika nad Trutnovem, gdzie spoczął wśród swoich dawnych żołnierzy. Przeniesiono tu również resztki jego nagrobka ze Szwajcarii.

Monumentalny obelisk generała Gablenza w Trutnovie